4 Μαΐου 2007

Μέσα από ένα Graffiti ταξιδεύεις...

Ήταν μια ηλιόλουστη ημέρα...Τα ακουστικά με τη μουσική της Loreena McKennitt με απομόνωναν από τους σκληρούς ήχους της βιαστικής, πολυάσχολης και πηγμένης στην κίνηση Αθήνας. Οι ήχοι έφεραν τα βήματά μου κοντά σε ένα ξέφωτο και βρέθηκα να περπατώ ανάμεσα στα δέντρα. Οι ακτίνες του ήλιου σε κάποια στιγμή με τύφλωναν. Ναι, φυσικό ήταν. Οι πολυκατοικίες ανέκαθεν αναλάμβαναν πρόθυμα το ρόλο προστατευτικού τείχους για τα μάτια και τις αισθήσεις.

Ένα δασάκι...Θα ήθελα να φτάσω κάποια στιγμή να πω: "I went into the woods because I wished to live deliberately"...Κάπου στο βάθος διέκρινα ένα παλιό σχολείο. Σιωπή. Το μάθημα θα είχε τελειώσει προ πολλού. Πολλά graffiti στους τοίχους, πολλά συνθήματα, πολλές αφιερώσεις. Κοινοτυπίες. Τι με οδήγησε σε αυτό το μέρος, εκείνη τη στιγμή, που η μελωδία του "Mystic's Dream" αποκάλυπτε στον τοίχο μπροστά μου ένα διάλογο;

Merlin: Ξέρεις, είναι μοναχικός ο δρόμος του σοφού, να ξέρεις πάρα πολλά πράγματα, τα δάκρυα του κόσμου.
Morgana: Αλλά η δύναμη, η χαρά, η απόλαυση;
Merlin: Στιγμές, φευγαλέες στιγμές...
Morgana: Άσε με να σου απαλύνω τη μοναξιά σου. Δίδαξέ με.
Merlin: Μετρημένες είναι οι μέρες του είδους μας. Τα πνεύματα των Ρυακιών και των Βουνών σιωπήσαν. Είναι η εποχή των Ανθρώπων και των τρόπων τους. Δε θα ξαναανακατευτώ στις υποθέσεις τους.

2 σχόλια:

Giovanna είπε...

H Loreena einai oti pio omorfo exw akousei se melwdia.
Tin anakalypsa sxetika prosfata, to 2006 kai den pernaei a single day poy na mhn thn akousw. Eidika otan taksideyw.. :)

Veron είπε...

Βρίσκω τη μουσική της απόλυτα μαγευτική, βγαλμένη εντελώς από μια άλλη εποχή...Όπου σε ταξιδεύει αυτόματα σχεδόν, συνειρμικά...