Ένα δασάκι...Θα ήθελα να φτάσω κάποια στιγμή να πω: "I went into the woods because I wished to live deliberately"...Κάπου στο βάθος διέκρινα ένα παλιό σχολείο. Σιωπή. Το μάθημα θα είχε τελειώσει προ πολλού. Πολλά graffiti στους τοίχους, πολλά συνθήματα, πολλές αφιερώσεις. Κοινοτυπίες. Τι με οδήγησε σε αυτό το μέρος, εκείνη τη στιγμή, που η μελωδία του "Mystic's Dream" αποκάλυπτε στον τοίχο μπροστά μου ένα διάλογο;
Merlin: Ξέρεις, είναι μοναχικός ο δρόμος του σοφού, να ξέρεις πάρα πολλά πράγματα, τα δάκρυα του κόσμου.
Morgana: Αλλά η δύναμη, η χαρά, η απόλαυση;
Merlin: Στιγμές, φευγαλέες στιγμές...
Morgana: Άσε με να σου απαλύνω τη μοναξιά σου. Δίδαξέ με.
Merlin: Μετρημένες είναι οι μέρες του είδους μας. Τα πνεύματα των Ρυακιών και των Βουνών σιωπήσαν. Είναι η εποχή των Ανθρώπων και των τρόπων τους. Δε θα ξαναανακατευτώ στις υποθέσεις τους.