Η αποκάλυψη ενός...αγγέλου στην Αγιά Σοφιά

Ειδικοί ανακάλυψαν στην Αγιά Σοφιά στην Κωνσταντινούπολη ένα μωσαϊκό που απεικονίζει έναν άγγελο, κρυμμένο για 160 χρόνια πίσω από γύψο και ένα μεταλλικό εκμαγείο. Η εξαπτέρυγη φιγούρα απεικονίζει ένα σεραφείμ.

Το μωσαϊκό, διαστάσεων 1,5x1 μ., το είδε για τελευταία φορά ο Σουλτάνος Αβδούλ Μετζίτ και ο Ελβετός αρχιτέκτονας Γκασπάρε Φοσάτι, που έκανε εργασίες αναστήλωσης κατά τα έτη 1847-49, όταν πήρε διαταγή από το σουλτάνο να αφαιρέσει τον παλιό γύψο που είχε αρχίσει ήδη να φθείρεται, να συντηρήσει τα μωσαϊκά και να τα ξανακαλύψει. Βρίσκεται σε ένα απ' τα τεταρτοθόλια, τις τριγωνικές περιοχές δηλαδή που στηρίζουν το θόλο της Αγιάς Σοφιάς.

Το μωσαϊκό σώζεται σχεδόν σε άριστη κατάσταση και χρονολογείται από τον 14ο αιώνα, ωστόσο η ακριβής του ηλικία θα γίνει γνωστή μετά από ανάλυση και σύγκριση με παρόμοια μωσαϊκά.

via Hurriyet

Αγαλματίδιο της Μεγάλης Μητέρας 16.000 ετών

Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ένα αγαλματίδιο της Μεγάλης Μητέρας ηλικίας 16.000 ετών κατά τις ανασκαφές στο Σπήλαιο Ντιρεκλί στην Τουρκία.

Ο Cevdet Merih Erek, επιμελητής του Πανεπιστημίου Γκαζί της Άγκυρας, επισήμανε ότι τα παλαιότερα πήλινα αγαλματίδια θεοτήτων χρονολογούνται από το 5.000 π.Χ. και έχουν ανακαλυφθεί στη Μεσοποταμία, την Ανατολία και την Εγγύς Ανατολή.

Παρόμοια αγαλματίδια της Μητέρας Γης, γνωστά και ως "Αφροδίτες", έχουν ανακαλυφθεί σε πολλές περιοχές της Ευρασίας, από τα Πυρηναία μέχρι τη λίμνη Βαϊκάλη, και αποτελούν δείγματα λατρείας της Μητέρας Γης, κοινωνικής θέσης της γυναίκας, σύμβολα γονιμότητας ή ακόμα και...προϊστορικής πορνογραφίας! Το σίγουρο είναι ότι η εύρεση αγαλματιδίων σε διαφορετικές περιοχές, με παρόμοια χαρακτηριστικά, δεν μπορεί να αποδοθεί στην τύχη.

Via
Περισσότερα για τις "Αφροδίτες"

Στο χιόνι

H Έρεντις κοίταξε έξω από το παράθυρο. Τα πάντα ήταν καλυμμένα με χιόνι, σαν ένα τεράστιο βελούδινο πέπλο να είχε καλύψει την πόλη και τα δέντρα μπροστά της και να την καλούσε να το βαδίσει.

"Περπατώντας στο χιόνι αφήνεις ίχνη, έστω και αχνά", της είχε πει ο Ντάριεν. "Έτσι επιτρέπεις στους άλλους να δουν και να ερευνήσουν προς τα πού πηγαίνεις. Πάντοτε να καλύπτεις τα χνάρια σου πάνω στη γη, Έρεντις", της είχε πει.

"Μα αν προχωράω μέσα σε ένα δάσος άγνωστο και ανεξερεύνητο, κι αν εγώ για πρώτη φορά πατάω τα κλαδιά και το χώμα του και χάνομαι μες στις συστάδες του, τα χνάρια μου θα είναι σαν δρόμος γι' αυτούς που θα 'ρθουν μετά από μένα, για να μη χαθούν. Κι αν πάλι περπατάμε πάντα στο κεντρικό μονοπάτι, όπως μου 'χες πει, επειδή όλοι πήγαν από αυτό το δρόμο, γιατί εγώ να το ακολουθήσω;", γύρισε και τον ρώτησε εκείνη. "Κι αν όλοι πήγαν από το λάθος δρόμο, γιατί εγώ να μην ακολουθήσω το δρόμο που εγώ πιστεύω πως είναι σωστός κι έτσι να χαράξω ένα καινούριο μονοπάτι; Αφού το ένστικτο πάντα μας οδηγεί σωστά, μου είχες πει, Ντάριεν..."

Οι κλιματικές αλλαγές και οι Ίνκας

Σύμφωνα με επιστήμονες στο Περού, οι Ίνκας θα ήταν ένα τίποτα χωρίς το ευνοϊκό κλίμα και τις αλλαγές σε αυτό στην περιοχή όπου ζούσαν και αναπτύχθηκαν.

Σύμφωνα με μια νέα έρευνα, σε μια μεγάλη περίοδο θερμού κλίματος μεταξύ 1100 και 1533, τεράστιες ορεινές εκτάσεις χρησιμοποιήθηκαν για τη γεωργία των Ίνκας, οι οποίοι έτσι επεκτάθηκαν από την Κολομβία στις πεδιάδες της Χιλής. Οι Ίνκας ανέπτυξαν τις καλλιέργειες πατάτας και καλαμποκιού, καθώς και ένα σύστημα καναλιών. Το λιώσιμο των πάγων οδηγούσε σε μια σταθερή παροχή νερού, το οποίο έδινε ζωή στις καλλιέργειες και ήταν υπεραρκετό για τον πληθυσμό.

Έτσι, έχοντας απόθεμα γεωργικών προϊόντων, οι Ίνκας μπορούσαν να ασχοληθούν με άλλους τομείς, όπως την κατασκευή δρόμων και οικοδομημάτων, όπως την περίφημη πόλη του Μάτσου Πίτσου και την Βασιλική Οδό στα υψίπεδα του Περού.

via